głównie hiszpańskiego (lata dwudzieste i trzydzieste XIX wieku), nie istniały jeszcze w pełni ukształtowane narody, np. Argentyńczycy, Chilijczycy, Urugwajczycy. Podstawą tożsamości tych narodów jest kultura iberyjska. Ważną - a na obszarze andyjskim czy w Meksyku bardzo istotną przymieszką do "narodowego tygla" jest także krew i kultura indiańska (na Karaibach - afroamerykańska). Państwa latynoamerykańskie nie są jednak wyłącznym dziełem kolonistów hiszpańskich (portugalskich) i ich tubylczych sąsiadów. W ich umacnianiu uczestniczyli także imigranci z wielu nieiberyjskich krajów Europy. Ten schemat - kształtowania się narodu na bazie dominującej kultury, z różnych wątków etnicznych, lecz w ramach nowo utworzonego państwa powtarza się, w rozmaitych wariantach, w wielu krajach