się!<br>Znowu poruszyłam ramionami i znalazłam się blisko Smocurkowego ogona. I dopiero w tej chwili przyszło zrozumienie. Leciałam! Lecz jak to było możliwe? Przekręciłam głowę. Z moich ramion wyrastały niebieskie skrzydła. Byłam ptakiem! Niebieskim, niewielkim ptakiem. Smocurek zrównał się ze mną i powiedział jak kiedyś:<br>- Jesteś bezpieczna.<br>Skinęłam głową, raczej łebkiem, i tak jak Smocurek skręciłam w lewo. Pod nami pienił się wodospad, szumiały wysokie drzewa. Między nimi jaśniały szmaragdowe polany.<br>- Lądujemy. - Łagodnym ślizgiem poleciał w dół.<br>Zawisłam w powietrzu machając skrzydłami.<br>- Boję się! Nie potrafię! - krzyknęłam rozpaczliwie.<br>Smocurek podleciał do mnie.<br>- Jesteś ptakiem. Skoro umiesz fruwać, umiesz też lądować - powiedział