uczuciach było sentymentu albo przywiązania, a ile prostego instynktu samozachowawczego, normalnego, zdrowego egoizmu, z przerażeniem porównującego szczęśliwe, spokojne "wczoraj" do niepewnego i ciemnego "jutra". Definitywna zagłada wielkiej własności ziemskiej, którą radośnie ogłaszał pierwszy manifest Petlury, musiałaby pociągnąć za sobą zagładę całej tej licznej sfery pracowników. A że tych pracowników był legion, a wszystko to byli Polacy, przeto zagłada ich stanowiłaby poważny wyłom w ogólnej polskości kresowej, i ludzie patrzący głębiej, czujący goręcej, cierpieli na myśl o tym nie tylko jako jednostki, lecz przede wszystkim jako kresowi Polacy. Rzecz tak na pozór obojętna dla ogółu, jak wywłaszczenie jednego magnata, zmieniała się w