wszystki&lt;/&gt;,<br>Nowe utworzy dla Ciebie ogrody.<br><br>O zejdź mi w sonet - tak sztywny z tęsknoty,<br>Tak złoty z echa twoich kroków bliskich;<br>Już chudych ptaków rozbrzmiewają gwizdki,<br>O, już się spłoszył cynfoliowy motyl.<br><br>Kroczysz przez sonet - przez kroje blaszane,<br>A one zawsze zwrócone w twą stronę<br>Piją energię z twych lekkich oddechów...<br><br>Bo są to wizje zaledwie nazwane,<br>Bo są to formy nieledwie znaczone;<br>Tyle umieją - co zginąć w pośpiechu...<br><br><br>II<br><br>&lt;tit&gt;DZIEWIĄTE&lt;/&gt;<br>Po garstki w miodzie zanurzone - senne,<br>Od głowy - złote; cieniste od ud;<br>Stoją Cecylie przejrzyste jak chłód,<br>Tylko w gałązki drobnych płuc znamienne.<br><br>Dziewiąte wespół - jak świece w nowennę