Jest tam.<br>Jakub dopiero teraz zauważył siedzącego w kącie Artura. Na jego kolanach leżało <br>zawiniątko. Drgnęło. Mleko z przewróconej butelki ciekło cienkim strumyczkiem <br>na podłogę. Białe jeziorko powoli stawało się różowe. Krew i mleko - Jakub nie <br>mógł oderwać wzroku od tej cudownej przemiany życiodajnych barw. Dopiero gdy <br>Tomasz pchnął go lekko, ruszył w stronę niewiadomego. Zacisnął powieki. Co zobaczy? <br>Czarny, po-łyskliwy pancerz? Długie, ruchliwe czułki? Oczy kpiące z jego wysiłków <br>i szczęki kłapiące: tatusiu, tatusiu?<br>Dziecko było bardzo drobne, czerwone i pomarszczone. Jak tysiące innych niemowlaków. <br>Jakub ostrożnie dotknął małej rączki. Podniósł wzrok. Dobiegł go głos Tomasza, <br>który czytał wypisane