światło mają kolor prawie czarny. Przysiadają na wodzie, mocne dzioby zanurzają w białej pianie. Wychwytują pożywienie, po czym sprężyście podrywają się do lotu. Mam wielką ochotę pochwycić jedną z nich, zdusić jej skrzydła i posłuchać, jak bije jej małe, przestraszone serce.<br>Sierpień Chora Amerykanka upiera się rozmawiać ze mną i lękliwie zaczynam odpowiadać. To nie jest takie proste. Minęło pół godziny na wertowaniu słownika i rozpaczliwych pytaniach, zanim zrozumiałam, że prosi mnie o drobną przysługę. W walizce, w płaskiej butelce, wiezie &lt;page nr=106&gt; ze sobą cudowną wodę z Lourdes.<br>Tą wodą mam posmarować jej złamane biodro. Czynię to jak najdelikatniej obserwując napięte mięśnie