na werandze pojawił się jakiś zataczający się, niewidoczny pod światło człowiek i wypalił w powietrze z karabinu.<br>- Daj spokój - przemówił Albert - już tu jestem.<br>- Albert, draniu jeden - załkał człowiek w Mundurze - musisz wypić dwanaście karniaków, za... zapisałem ci to na ścianie, nad twoim łóżkiem, własną krwią!<br>&lt;page nr=33&gt; I na dowód potrząsnął lewą ręką owiniętą ręcznikiem.<br>Popychani lekko przez Alberta, weszliśmy z Ojcem do środka.<br>Rozległ się głośny wybuch powitalnych okrzyków.<br>Na wprost drzwi leżała na podłodze, zamiast stołu, obalona szafa.<br>Na jej szerokiej, rzeźbionej powierzchni zastawili biesiadnicy wieczerzę.<br>Walały się wśród talerzyków, wśród papierów z wędliną puste i półpełne butelki i szklanki