się to m.in. do koncepcji stabilizacji. Zazwyczaj mamy tu na myśli osiągnięcie za pomocą pieniądza i polityki fiskalnej:<br>&#149; złagodzenia wahań cyklicznych oraz/albo,<br>&#149; opanowania inflacji.<br>W warunkach postkomunizmu, musi to być coś o wiele szerszego, a z drugiej strony mniej specyficznego - zapewnienie makroekonomicznych warunków dla transformacji czyli liberalizacji, urynkowienia i prywatyzacji gospodarki. Albo jeszcze inaczej: dla stworzenia sprawnie funkcjonującego mechanizmu podaży (&lt;hi&gt;supplly side&lt;/&gt;). Zadanie to jest znacznie trudniejsze aniżeli konwencjonalna polityka stabilizacyjna.<br>Stabilizacja w tym szerszym sensie, zawieszona jest pomiędzy paradoksem i dylematem. Paradoks polega na tym, że reformy systemu, nawet jeśli nie "szokowe", są z natury rzeczy