kroki, ale nie zawrócę. Tu nie wiem, co mnie czeka, a w domu wiem wszystko. A tam, gdzie wszystko wiadomo, nie ma nadziei.<br>VATZLAV - Wydaje się głupkowate i słabe.<br>JÓZIO - O lesie, lesie, dajesz mi nadzieję.<br>VATZLAV - Słabe, więc tchórzliwe.<br>JÓZIO - Nadzieję nadziei.<br>VATZLAV - Zaraz wyskoczę i go przestraszę. Do licha! Tyle mojego, co przestraszę kogo. (wkłada maskę, wyskakuje przed Józia i ryczy)<br>JÓZIO - Czemu pan krzyczy? (Vatzlav ryczy głośniej) Czy pana coś boli? (Vatzlav ryczy bardzo głośno) Źle się pan czuje?<br>VATZLAV (zdejmuje maskę) - Nie widzisz, gówniarzu, że jestem niedźwiedziem?!<br>JÓZIO - Doprawdy? Proszę bardzo. Zatem niech pan ryczy.<br>VATZLAV - Nie