energii, które są zdolne do przekształcenia się w pary itd., aż do momentu, gdy degradacja energii (E &lt;1 MeV) zatrzyma ten proces (Oddziaływanie między cząstkami pęku będzie omówione w następnych rozdziałach). Rysunek 14 przedstawia schemat oddziaływań prowadzący do "rozmnażania się" cząstek.<br><br><br>Jak pokazały prace grupy P. Augera, prowadzone przy użyciu liczników Geigera-Müllera rozstawionych na dużych odległościach, cząstki wywołujące wielkie pęki, sygnalizowane przez koincydencje liczników niosą zazwyczaj energie rzędu 1015 - 1017 eV (zarejestrowano nawet 1019 elektronowoltów, eV), przy czym ogólna liczba cząstek w pęku na poziomie morza wynosi 107 - 108 eV.<br>Badaniami wielkich pęków, rejestrowanych przy użyciu tac liczników Geigera-Müllera i rozbudowanej