i rozród zależy od jego biomasy oraz jej podziału na podstawowe procesy życiowe, a więc od wzorca alokacji materii (Ryc. 2.35). Strategie życiowe roślin można więc rozpatrywać jako swoisty kompromis pomiędzy podziałem energii i materii na trzy procesy życiowe: wzrost, rozwój i rozród (STEARNS 1992). Wielkość biomasy roślin jest limitowana zasobnością siedliska oraz możliwościami fizjologicznymi asymilacji. Podział materii i energii między procesy życiowe zależy od warunków środowiskowych oraz formy życiowej roślin (HARPER 1977, GRIME 1979). Na przykład rośliny krótkotrwale najwięcej biomasy przeznaczają na reprodukcję. Rośliny wieloletnie gromadzą w cześciach trwałych znaczną część energii, co pozwala im przetrwać okresy niesprzyjające asymilacji