Ho, ho, ho!<br>Maniuś uniósł dłoń do daszka.<br> - W takim razie najmilszych snów! Szanowanie!<br> - Dobranoc, chłopcze! - pożegnał go z ulgą dziadek.<br><br>2<br>Paragon zniknął w podcieniach. Nie wrócił jednak na wielki dziedziniec. W murze spostrzegł bowiem wyłom prowadzący zapewne do lewego skrzydła zamku. Wyłom był cały zarośnięty dziką kaliną. Na linii, gdzie mury stykały się z ciemniejącym niebem, widać było wielką szczerbę. Nasz dzielny detektyw ukrył się w gęstwinie. Nasłuchiwał. Było cicho. Widocznie dziadek zdołał już poskromić kozę, gdyż od strony bocznego dziedzińca nie dochodził najmniejszy szmer.<br>Chłopiec szybko przedarł się przez zarośla, wspiął się po występach w poszczerbionym murze i