mogła sama wypaść. Trzymając się jej zacząłem zjeżdżać z okapu. Byłem w wolnym zwisie, a obok mnie na ławeczkach siedział taternik. Obaj nie mieliśmy kontaktu ze ścianą. Były trudności z zabraniem go do szelek Grammingera, więc po sprawdzeniu, że nie jest ranny i po przywiązaniu go pętlami, dopiąłem Węgra do linki stalowej, na której i ja wisiałem. Nylonową linę, która łączyła mojego "klienta" z partnerem zmuszony byłem przeciąć, nie było bowiem czasu, ani też zbyt wielkich możliwości, by rozsupływać węzły. Pojechaliśmy dalej - na Półkach przepakowałem chłopaka do szelek i po chwili byliśmy już pod ścianą. Węgier dość dobrze mówił po słowacku