kładę go na śniegu szybkim, rzutowym strzałem. Za lisem wyskakuje Duńka, dopada go (już martwego) i święci teraz swój triumf.<br>- Taak! Bardzo dzielna suka! - wygonić lisa z tak rozbudowanej nory to wielki sukces. <br>Ja cieszę się z niezłego strzału, a Krzysiek ze swych oratorskich zdolności - wszak to na jego zawołanie lis wyskoczył z nory!<br> Następne wyjście, w środę, odbywa się po ponowie. Idę w głębokim, kopnym śniegu na tą samą ambonę, z której spudłowałem lisa. Po nocnym ociepleniu ranek jest wyjątkowo mroźny. Wytrzymałem całe dwie godziny - więcej się nie da. Wstałem i spojrzałem przez lornetkę na siedzącego po prawej Zbyszka. On