ruchu lodowców pisało wielu autorów (np. Kosiba, 1960; Müller, Iken, 1973; Baranowski, 1977; Iken, Bindschalder, 1986; Voigt, 1979; Vivian, 1975; Kamb i in., 1985; Jania, 1988b; Rasmussen, 1989; Walters, 1989). Zmienność z godziny na godzinę w suchym odspojeniu pod lodowcem d'Argenti`ere (Vivian, 1975) obserwowano dzięki tunelowi badawczemu doprowadzonemu w litej skale. Rejestrację prowadzono specjalnym urządzeniem, dociskanym do spodu lodowca (cavitometr). Uzyskana zmienność wynikała ze zmian ciśnienia wód podlodowcowych powyżej progu skalnego Ragnon. Stwierdzono ruch skokowy, a nie ciągły (rys. 7.17). Podobne zjawisko zarejestrowano na dwóch lodowcach Alaski (Harrison i in., 1989), a dobowy cykl zmian deformacji osadów podlodowcowych zaznaczył