potem jakaś pani wymyślała służącej, <br>że jak ją po coś posłać, to dwie godziny stoi <br>"na bramie", i służąca z trzeciego piętra <br>opowiadała przez okno koleżance z pierwszego piętra, <br>jak spędziła niedzielę i co jej się śniło, <br>i jakiś głos wołał długo, uparcie i widocznie <br>bez żadnego skutku: <br><br>- Iziu! Ty łobuz, ty! Pójdziesz czy nie pójdziesz <br>na górę ?!... <br><br>A w lecie jeszcze późnym wieczorem, kiedy już od <br>dawna leżałam w łóżku, słyszałam, jak <br>z kuchennych ganków rozmawiały ze sobą służące. <br>Głosy ich jednak były jakieś inne niż w dzień. <br>Zatracały jak gdyby swoją krzykliwość i dalekie <br>ich i niezrozumiałe słowa natychmiast