są dobrze udokumentowane. Zasadnicze znaczenie ma poślizg po podłożu związany z obfitością wód roztopowych w sezonie ablacji. R. Le B. Hooke i in. (1983) analizowali zmiany prędkości powierzchniowej Storglaciären w Szwecji (rys. 7.20). Prędkość pozioma, a także składowa pionowa ruchu ulegają przyspieszeniu podczas lata. Większe prędkości wyprzedzają prawdopodobne odspojenie lodowca od podłoża. Obliczono to na podstawie podniesienia powierzchni lodowca i składowych tempa deformacji lodu. Widoczny jest związek dynamiki lodowca z sezonowymi zmianami temperatury powietrza, a tym samym ablacji, a także przepływów w rzece lodowcowej. Problem sezonowych zmian prędkości ślizgu dennego wiąże się z charakterem drenażu podlodowcowego (por. rozdz. 6.2