Agassiza i Forbesa było właściwe. Jednak dopiero u schyłku wieku L. Marchi,S. Finsterwalder i H.F. Reid całościowo rozważali bilans masy, przepływ lodu i zmiany zasięgu lodowca pod wpływem fluktuacji klimatu, ujmując zależności pomiędzy nimi w formuły matematyczne. Finsterwalder i niezależnie Reid stworzyli tym samym teorię kinematyczną (geometryczną) ruchu lodowca (równoległych trajektorii cząstek lodu w czasie ruchu).<br> Przełom wieków XIX i XX był owocny dla glacjologii. Powstały dzieła monograficzne na temat epoki lodowcowej koncentrujące się głównie na zagadnieniach geologii glacjalnej, lecz zawierające także obszerne rozdziały prezentujące wiedzę o lodowcach (np. J. Geike, 1894; Penck, Brückner, 1909). W tym okresie A