r. badali stratyfikację śniegu w strefie akumulacyjnej i temperatury lodu do 24m głębokości. Ostatnia ekspedycja Wegenera w latach 1930 - 1931 rozszerzyła znacznie znajomość tego lądolodu (zwłaszcza zagadnień klimatu, a także ustalenia grubości pokrywy lodowej metodą sejsmiczną). Równocześnie z aktywnością badawczą w terenie, pojawiły się teoretyczne prace na temat struktury termicznej lodowców (Lagally, 1932; Ahlmann, 1935). H.W. Ahlmann prowadził w tym okresie klasyczne studia lodowców na obrzeżeniu Atlantyku Północnego, co dało podwaliny glacjologii klimatycznej (Ahlmann, 1948, 1953). Można przyjąć, że II wojna światowa zamknęła długi, ok. 100-letni okres wykształcania się glacjologii jako samodzielnej nauki.<br><br>&lt;tit&gt;1.3. WSPÓŁCZESNE BADANIA LODOWCÓW&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Rozwój