stoków), ekspozycja lodowca i kierunek przeważających wiatrów w okresie akumulacji. Na stromiznach pokrywa śnieżna jest cieńsza lub nie utrzymuje się wcale. Powoduje to dodatkowe zasilanie obszarów leżących poniżej. A.B. Bażew i in. (1989) badali w latach 1983 - 1987 rozkład zimowo-wiosennej pokrywy śnieżnej w Kaukazie na południowych stokach Elbrusa (lodowiec Garabaszi i lodowiec Mały Azau). Stwierdzili oni wyraźne zmniejszanie się gęstości śniegu wraz z wysokością (rys. 4.2a) i stopniowy przyrost miąższości pokrywy śnieżnej przy wzroście wysokości: od ok. 80 cm e.w. (ekwiwalentu wodnego) na 3200m n.p.m. do 100 - 120 cm e.w. w strefie 3600 - 4000