klimatach oceanicznych znacznie większa. Energetyczne określenie ablacji na linii równowagi jest bliższe terminowi: energia zlodowacenia.<br> Wspomniane wskaźniki określają intensywność wymiany masy lodowca z otaczającym środowiskiem. Jeżeli przychody masy są duże, towarzyszą im duże ubytki. W przypadku lądolodu antarktycznego akumulacja jest bardzo mała, a i topnienie jest małe. Proces cielenia gór lodowych zużywa natomiast znacznie mniej energii niż topnienie i parowanie, ponadto w innej formie, czyli że w środowisku o małej dostępności energii ta forma ablacji jest dominująca.<br> M.F. Meier (1985) zestawił dane dotyczące intensywności wymiany masy lodowców w postaci amplitudy bilansowej (A%) (balance amplitude), zdefiniowanej jako połowa sumy bilansu zimowego