gdy zaczęło się ściemniać. Wsiedliśmy do sanek i bez dalszych przygód dotarliśmy do pałacyku, gdzie mieszkał profesor Minejko.<br><br>Portier przy wejściu oświadczył, że pan profesor nikogo nie przyjmuje. Wobec tego ojciec dał mu bilet wizytowy i wezwany przez portiera lokaj zaniósł go na górę na srebrnej tacy.<br><br>Po kilku minutach lokaj wrócił i oświadczył, że pan profesor prosi. Weszliśmy do gabinetu. Na kominku palił się ogień. Na parapecie i na biurku płonęły świece, gdyż w całym mieście zabrakło elektryczności i gazu. Ciężkie kotary zasłaniały okna, ściany niemal do połowy były pokryte ciemną boazerią. Puszysty dywan, ogromne meble, głębokie skórą kryte fotele