szyby w wagonie nie miały przerw, a fotele były obracane. Upatrzoną "zwierzynę" dało się długo trzymać pod obstrzałem: To długie złożenie się do lokomotywy pozwalało odczytać jej numer. Szczęśliwcy, którzy zdolali odczytać numer mijającej ich pociąg lokomotywy, natychmiast podkreślali ten numer w zeszycie. Niektóre lokomotywy miały imiona własne. Spotkanie takiej lokomotywy, jak "Srebrny Jubileusz" czy "Srebrne Połączenie", dawało radość nie mniejszą niż pierwszy upolowany lew, tygrys lub słoń. By na pędzącej ze zdwojoną prędkością lokomotywie odczytać jej numer, trzeba dużej wprawy i wiedzy o tym, w które miejsce uderzyć oczami, podobnej do umiejętności trafienia zwierza w komorę serca lub oko. Rzecz