w domach typu koszarowego lub w odnajętym kącie, nierzadko w suterenach. W Warszawie, u schyłku okresu, w mieszkaniach jednoizbowych przypadały przeciętnie ponad 4 osoby na izbę. Odżywiał się robotnik lepiej od chłopa, ale żył w gorszych warunkach higienicznych. Świadczyła o tym bynajmniej nie ustępująca śmiertelność niemowląt.<br>Średnie i zamożniejsze mieszczaństwo lokowało się w kamienicach czynszowych, przeważnie 3-piętrowych, które mnożyły się w nowych dzielnicach. Mieszkanie kilkupokojowe miało część tylko okien od frontu, reszta wychodziła na ciasne podwórze w formie studzienki. Kanalizację, rozpowszechnioną już w Poznańskiem i w Galicji, miała w Królestwie tylko Warszawa. Podobnie oświetlenie gazowe i tramwaj konny funkcjonowały tylko w