potrzeby, bez angażowania swych zdolności. Możliwości wytwórcze i zdobywcze (myślistwo) zaczęto skupiać wokół najlepszego ich wykorzystania w wymianie na pieniądze. Inaczej mówiąc, gospodarka towarowo-pieniężna umożliwiła stałe pogłębianie się specjalizacji w każdej dziedzinie życia. Nie trzeba dziś nikogo przekonywać, że analfabeta dobrze i szczęśliwie prowadzący spekulacje giełdowe lub wykorzystujący gry losowe może znacznie lepiej żyć niż najwyższej klasy naukowiec, wynalazca, malarz, lekarz, polityk.<br>Nie mam oczywiście zamiaru namawiać do naśladowania tego przykładu. Chciałbym tylko zwrócić uwagę na istotną cechę gospodarki towarowo-pieniężnej, która z pieniądza - pierwotnie instrumentu pomocniczego w tezauryzacji dochodu - uczyniła rozrusznik większości poczynań gospodarczych. Abstrahując od takich skrajności, jak