w wypowiedzianej myśli i w tę pauzę wkracza na swoich niebotycznych kończynach Głowonóg, niezastąpiona asystentka szefa w zanikowym przyodziewku. Wnosi kawę, wdzięk i odprężenie. Szef przestaje dyndać stopą, niezmiennie hipnotyzowany widokiem niewiarygodnie doskonałej pary nóg i nadbudowy tego dnia osłoniętej szczątkiem szkockiego tartanu w granatowo-zieloną kratę.<br>Bogna jest wdzięczna losowi za pauzę powstałą przez wejście Sabi. Stara się zebrać w sobie, opanować za nim usłyszy wyrok, widać rozłożony na raty. Mechanicznie obserwuje pełną gracji żonglerkę z filiżankami i dzbankiem odprawianą przez bardzo piękną dziewczynę, która z takim samym urokiem panuje nad biurową techniką i swobodnie mówi, czyta oraz koresponduje w