na obiad...<br> Juan podaje rączkę i odchodzi wraz z innymi dziećmi. Jego świat marzeń może być zburzony równie brutalnie jak tego dorosłego, który pisuje listy do narzeczonej. Juan nie ma już matki, leży ona na pobliskim cmentarzu dla HD. Ojciec choruje nadal i nie wiadomo, czy trąd odstąpi od jego łoża, zanim Juan skończy siedem lat. To bowiem jest granica wieku, kiedy dziecko musi iść w świat. Najpierw przechodzi furtkę w jednym murze, potem w drugim. I oto jest już ten świat, pełen niepokoju i niedostatku, troski o miseczkę ryżu powszedniego.<br> Praktyka jest taka, że dziecko odsyła się do rodzinnej wioski