na rasowego konia. - Musi pani wiedzieć, że od pięciu lat siedzę sam na tym pustkowiu i nie widziałem takich stópek. A złote szpilki... tutaj tylko gumofilce się nosi, jeżeli wie pani, co mam na myśli...<br>- Oh! - Angella przytknęła palce do ust. - Jaki wielki musi być w tobie potencjał - westchnęła, zmrużywszy lubieżnie oczy. - Pięć lat... unbelievable...<br>- Tak - chrząknął Melenkof i skromnie spuścił wzrok.<br>- Czy mogłabym się gdzieś przebrać? - wymownie spojrzała na otaczające ją zewsząd błoto. <br><br>- Ach, drobnostka - głębokim barytonem odpowiedział Melenkof. - Nie mamy tu może garderoby, ale jest łazienka. Gdzie ma pani bagaże? - Dużymi krokami podszedł do samochodu. - Chętnie pomogę. <br>Guma odwrócił