w trakcie pracy zaznacza się prętami fragmenty wzorów. W skomplikowanych kompozycjach liczba prętów dochodziła do dwustu! Zrozumiałe, że wzory przekazywano z pokolenia na pokolenie. Ponieważ zapiski przekazywano z rąk do rąk i krążyły w odpisach, takie same wzory można spotkać na znacznym obszarze.<br> Najbardziej tradycyjne i charakterystyczne dla polskiego tkactwa ludowego są pasiaki i kraciaki. Pasiaki rozpowszechniły się w środkowej części kraju, od Wielkopolski po Podlasie. Najstarsze były dwu lub trzykolorowe, o wąskich pasach, przeważnie w odcieniach czerwieni, łączonej niekiedy z czernią. W pasiakach z okolic Radomia dominowała czerń łączona z białymi prążkami, w okolicach Kielc biel zastępowała czerwień. W Wielkopolsce