ma wówczas, w tym 1890 roku, czterdzieści osiem lat i swoim zadartym noskiem, obiecującymi ognikami w oczach nie przypomina obrazu nieatrakcyjnej, surowej pani w binoklach, jaki z uporczywością stawiano i stawia się od pokoleń przed oczami czytelników, aby czasem niestosowna "wieczna kobiecość", wdzięk, żar spojrzenia nie zmieniły pomnikowej postaci "wieszczki ludu" w "piekielnie pociagającą babę". Toteż przypuszczać można, że już podczas pierwszych wizyt i spotkań w rodzinnym gronie Gumplowiczów mogła zapalić się w Maksymilianie iskra zainteresowania głośną poetką.<br><br>Ale zaledwie pojawiła się przed oczami młodzieńca ta "żywa kobiecość", wnosząc intelektualne urozmaicenie w ich monotonne życie, już ma zamiar pofrunąć z Gratzu