tęskliwych&lt;/&gt; jezior" i "niepomnego zdroju", wokół &lt;gap&gt;. Ta wiedza wyobraźni o Hadesie jest podejrzeniem o nicość pośmiertną, podejrzeniem o śmierć duszy. <br>Człowiek Kochanowskiego nie jest w stanie sprostać swojemu człowieczeństwu. Bo jest sam pośród pozaludzkich porządków, które go determinują - porządków Boga, natury, fortuny. Bo człowieczeństwo bycie prawdziwie ludzkie i naznaczone prawdziwie ludzkim sensem wymaga takich czynów i takiej wiedzy, które leżą poza granicami ludzkich możliwości. Bo granice ludzkich możliwości są takie, że w gruncie rzeczy nie sposób człowiekowi być człowiekiem. Toteż &lt;hi&gt;człowiek jest błędem.&lt;/&gt; Takie właśnie tragiczne rozumienie człowieka - jako błędu - zaznacza się w całej twórczości Kochanowskiego, nasila w "&lt;hi&gt;Trenach&lt;/&gt;", a najdobitniej