jakościowo, ponadto zapoczątkowały one okres, trwający już kilka lat, poważnych trudności w sferze finansów publicznych w ogóle. W 1991 r., a także w 1992 r. sytuacja była na tyle poważna, że należy już mówić o kryzysie finansów publicznych w rozumieniu przedstawionym we wcześniejszych rozważaniach. Jego zewnętrznym wyrazem było powiększanie się luki między dochodami a potrzebami finansowymi państwa, co poważnie ograniczało możliwości spełniania przez państwo nawet elementarnych funkcji publicznych. Kryzys finansów publicznych w latach 1991-1992 był na tyle głęboki, że zagrażał przemianom systemowym, gdyż destabilizował sytuację ekonomiczną, społeczną i polityczną. <br>Poważne trudności budżetowe utrzymywały się także w roku 1993, chociaż rzeczywisty