Kiedy opadła pierwsza fala szczęścia z powodu Włoch, kiedy wyszumiało pierwsze podniecenie - troska o reprezentację wypłynęła na powierzchnię wrażliwości. Róża łamała ręce nad meblami syna, nad garderobą synowej, nad sposobem bycia dzieci, nad służbą. Wszystko, co w poprzednich warunkach Władysława - hierarchicznie równorzędnych - uważała nie tylko za wystarczające, ale nawet za luksusowe: sprzęty, obyczaje - tutaj wydawało się nędzą. Kiedy Władysiowie w Morawskiej Ostrawie sprawili serwis stołowy z niedrogiego czeskiego szkła, zmarszczyła brwi i wyrzekła: <br>- Nie ma co się szastać. Najlepszą rekomendacją jest rozum i zdrowie, a nie blichtr. Cudzoziemcom oczu nie zamydlisz: doskonale wiedzą, że Polska uboga. Lepiej by Jadwiga wydała te