nią podnieść rękę. Jeśliby od biedy można było coś nazwać miłością - to chyba brak miłości. Stąd może wszystkie te historie miłosne, stąd może ta rozpacz uczuć, którą dziś wszędzie obserwujemy.<br>Przed wieczorem poszliśmy z Jadwisią zbierać żołędzie. Dąbrowa w tym miejscu stromo spadała ku rzece. Jadwisia miała koszyk ze świerkowych łupek. Po drugiej stronie Jaskuli, na szczycie wzgórza biegnącego pokornie ku niebu, stały smutne i rzadkie, a niebieskie od bliskiego zachodu domki.<br>- Popatrz, Jadwisiu - rzekłem nagle zniechęcony <br>- nie mam jeszcze czterdziestu lat i jestem stary. Pomyśl, że już wróciłem. Jak słoń do swojej doliny. Wyprostowała się, patrzyła na mnie ze strachem