przez tego oto, przy moim stole siedzącego, pana komisarza - - do mnie!... No, bo juści do mnie!... w moim domu i przy moim stole będzie.., tego... sądzona skarga, na mnie podana, che, che!... Głupie chamy!<br>Tego rodzaju myślami delektował się pan Czartkowski pomiędzy jednym a drugim kęsem kruchego kapłona, zamieniając równocześnie luźne i obojętne słowa z siedzącym naprzeciw komisarzem delegowanym, panem Słotwińskim, który zresztą niewiele się odzywał, bo właśnie z wielką; pilnością i bardzo sumiennie oporządzał tłuściutkie kapłonie skrzydełko.<br>&lt;page nr=147&gt;<br>- I wierz tu, kiedy mówią malkontenci, że imperator despota, że rząd arbitralny prawa krajowe i swobody obywatelskie gwałci... Kłamstwo zuchwałe, jak Bóg miły