kontempluje kształt fotela dotykiem rozkosznego zmęczenia... nie trzeba wraz z nimi pić ani mówić, nie trzeba siedzieć w kręgu światła albo przy świeczce, żeby odczuć ich chwilę. Można sobie wyobrazić ciało francuskiego albo niemieckiego turysty, ciało zmęczone całodziennym upałem, teraz nabrzmiałe wewnątrz opalonej skóry, zawieszone w fotelu i smakujące pierwszy łyk pienistego piwa. Ten turysta jest oczarowany Krakowem, leniwie toczącą się chwilą, jest wewnątrz chwili czarownej, pełnej świateł, głosów, mijania, gestów, muzyki... Bo cały rynek jest archipelagiem, a na poszczególnych rozświetlonych wyspach rozgrywają się różne karnawały. Zmęczony, przytłumiony język francuski (albo niemiecki, albo angielski, albo włoski...) jest częścią tego zauroczenia... można