okrągłe jurty z wielbłądzich skór, o kopulastym dachu. Snuł się dym, zapach duszonej baraniny, Kazaszki przyrządzały biesbarmak, ulubioną potrawę z barana. Wokół pasły się zakurzone owce; golutkie dzieci, berbecie na krzywych nóżkach, biegały wśród jurt. Stach zamierzał ominąć auł. Zanim skręcił w prawo, aby obejść go łukiem, spostrzegł, że ktoś macha do niego ręką. Był to Ałdar z kosmatą bródką, który czasem przywoził i sprzedawał kumys na budowie. Ucieszony widokiem gościa zapraszał do najokazalszej jurty. Wchodząc Stach przypomniał sobie kazachskie pozdrowienie:<br>- &lt;foreign&gt;Assałau-malikum&lt;/&gt; - powiedział.<br>- &lt;foreign&gt;Magałajkum-assałam&lt;/&gt; - odparli chórem.<br><br><br>Siedzieli kręgiem z podwiniętymi nogami, wokół sędziwego samowara, i popijali czaj. Ze stropu