nieprzewidzianego. Ginekolog, który dwa <br>dni temu badał Marię, sugerował nawet, że powinno się ją ponownie zawieźć do <br>szpitala. Nie urodzi przecież sama. Cesarskie cięcie będzie konieczne. Jednak <br>Jakub nie chciał zrezygnować. Czuł, że musi doprowadzić swoje poszukiwania do <br>końca. Na samo dno. A to miała być ostatnia podróż.<br>Tomasz wreszcie machnął ręką i położył przed Jakubem pożyczony od przyjaciół <br>telefon komórkowy. Jakub uśmiechnął się. - Chyba zacznę wierzyć w kobiecą intuicję <br>- pomyślał.<br>Zza drzew wyłonił się biały pałacyk. Dach nosił na sobie krwistoczerwone ślady <br>niedawnych napraw. Z bocznego skrzydła dobiegały dźwięki dziecięcej piosenki. <br>- Chodź do nas, chodź do nas. Bawimy się... Jakub