iść. -<br>Wyciągnęła rękę przed siebie w dal, wciąż niepewna.<br> - Tak by wypadało - chłop przytaknął. - I czemuż już wracacie? -<br>zaciekawił się, ale jakoś tak pół na pół, jakby był i nie był ciekawy.<br> - Buta zgubiliśmy - powiedziała matka.<br> Nie zdziwił się, choćby lejcami nie poruszył ani o nic więcej nie<br>zapytał.<br> - Tu macie ścieżkę - powiedział - jak ten krzak tarniny.<br> - A rzeczywiście - powiedziała matka z udanym zdumieniem. -<br>Dziękujemy.<br> W odpowiedzi smyknął tylko konia batem, wio!<br> - Bóg zapłać - rzuciła mu jeszcze, kiedy znaleźliśmy się na ścieżce.<br>Ten jednak ani głową nam nie odkiwnął. - Jakiś dziwny - powiedziała<br>oglądając się z niepewnością za nim. - Żeby nawet nie