ustalone i identyczne z przyjętymi przez innych obserwatorów (są to współczynniki Clebscha-Gordana pomiędzy reprezentacją wektorową a iloczynem dwu reprezentacji spinorowych). Dopiero działanie macierzy . &lt;gap&gt; na transformujący się stan daje w wyniku obiekt o właściwych własnościach lorentzowskich. <br>Zawsze można dokonać transformacji podobieństwa <br>&lt;gap&gt;<br>&lt;page nr=36&gt;<br>i przejść w ten sposób do innego zbioru (ustalonych) macierzy Diraca, ale nie ma to nic wspólnego z transformacją Lorentza do innego układu odniesienia. <br>Z faktu, że &lt;gap&gt;, wynika, że zawsze istnieje taka baza, dla której <br>&lt;gap&gt;<br>i na ogół takie bazy wybieramy. Jeżeli przejście od bazy do bazy dane jest przez unitarną transformacją podobieństwa, to powyższa własność (. 0 antyhermitowskie, a . i