Sulimowie w gruncie rzeczy będącą po prostu samowolnym oddaleniem się z miejsca zakwaterowania, czyli tak zwaną "samowolką". Widocznie nie należeliśmy do łowców przygód, skoro - zamiast wykorzystać chwilę wolności na podróże po Polsce - już następnego ranka zameldowaliśmy się w Bojęcinie. Zwykły ludzki strach przed karą za "samowolkę" zadecydował o powrocie do macierzystej jednostki. Jeszcze tego samego dnia trafiliśmy na przesłuchanie do Żuka. Wyznaliśmy mu całą prawdę, z pominięciem szczegółu, że jednostka w Sulimowie ma status nieformalnej jednostki karnej. Uważaliśmy, że takie zeznanie mogłoby wpakować nas w jeszcze większe kłopoty. Żuk niesłychanie się zdenerwował. Krzyczał, że nie zobaczymy domu przez najbliższe pół roku