chrustu i woreczków piasku. Posłusznie wykonali rozkaz, choć nie mogli zrozumieć, na co mogą być przydatne takie wiązki i piasek. Zdziwili się też niemało, gdy po kilku dniach Spartakus, zauważywszy, że jeden z żołnierzy spalił swoje wiązki i nie przygotował następnych, skazał go na chłostę.<br>Głód coraz szerzej rozciągał swoje macki. Jeszcze raz zmniejszono porcje dzienne. Rzymianie snadź orientowali się w położeniu oblężonych, bo swoje kuchnie jakby umyślnie urządzili nie opodal fosy. Zapach przygotowywanych potraw przenosił wiatr na stronę powstańców.<br>Ciągłe burze i deszcze niemało wyczerpywały siły głodujących. Spoza zwałów chmur rzadko pokazywało się słońce. Szczególnie jeden dzień dał się we