on przy stole, spoglądał łakomie na śniadanie i wiercił zapamiętale szpikulcem w cybuchu zatkanej fajki. Mock przywitał się ze zwierzchnikiem i usiadł przy stole. Nalał sobie i gościowi kawy. Milczenie.<br>- Przepraszam pana, Mock, za to ranne najście - Mühlhaus przetkał w końcu fajkę i przerwał milczenie. - Mam nadzieję, że nie obudziłem madame Sophie.<br>Mock nie odpowiedział i rozcierał na podniebieniu żółtko, które miało smak żelaza.<br>- W sobotę nie było w pracy Smolorza - ciągnął Mühlhaus. - Wie pan dlaczego?<br>Mock wypił trochę ołowianej kawy, a poszarpane skrawki chrupiącej kajzerki jak stalowe opiłki raniły mu dziąsła.<br>- Niech pan milczy dalej - westchnął Mühlhaus i podniósł się