i dynamiczny świat przeobraził się w poetycki pełen ukojenia obraz. Stara fotografia krakowskiego Rynku staje się pretekstem do stworzenia cyklu rysunków, na których pomiędzy poszczególnymi elementami architektury i człowiekiem nawiązuje się niezwykły dialog. Obrazy Wsiołkowskiego sprawiają wrażenie oczyszczonych z emocji. Artysta chłodno analizuje świat. Nie boi się ostrych kontur, niczym mag posługuje się tajemniczymi symbolami, na nowo obdziela świat barwami. - Artysta balansuje w swoich pracach na krawędzi umownej czytelności malowanych przez siebie form i znaków. Nigdy jednak nie przekracza granicy, poza którą mielibyśmy do czynienia jedynie z intelektualną konstrukcją lub nieskrępowaną grą wyobraźni. Malarski świat Wsiołkowskiego jest zdecydowanie umowny, ale autor