soków trawiennych jest na tyle duża, że nie jest konieczne <br>mechaniczne rozdrabnianie. Zwolnione dzięki temu ze swoich dotychczasowych funkcji odnóża głowowe uległy redukcji do postaci małych, delikatnych głaszczek (z wyjątkiem żuwaczek). Już w późnym karbonie rozdzieliły się dogłębnie drogi ewolucji głównych dzisiejszych gałęzi Chilopoda. Znamienne, że stosunkowo dobrą kopalną dokumentację mają najwyżej uorganizowane z dwuparców, podobne do kosarzy Scutigerida. Karbońskie skutigery miały odnóża jeszcze nie tak długie jak dzisiejsze, ale pozostałe cechy grupy (np. duże złożone oczy) były dobrze zaznaczone (ryc. 13.2). Widać z tego, że w ewolucji dwuparców następowało częściowo upraszczanie budowy związane z przejściem do ukrytego trybu życia