tak ładnie - powiedziała.<br>Odsunąłem się od niej.<br>- Chce mi się pić - mój głos był infantylny.<br>Sięgnęła po szklankę i przyłożyła mi ją do ust. Piłem łapczywie, do dna.<br>Zbudziłem się przed godziną siódmą; czułem ból w skroniach. Wanda jeszcze spała. W świetle dnia wyglądała o wiele ponętniej, lecz zamknąłem oczy, mając nadzieję, że w ten sposób złagodzę ból głowy. W ustach czułem ślinę o smaku popiołu; przeciągnąłem językiem po podniebieniu - było szorstkie. Nad głową denerwująco cykał budzik. Nie otwierając oczu sięgnąłem za siebie, by go przesunąć. Strąciłem tym ruchem szklankę. Upadła na podłogę, rozbijając się.<br>- Nie, nie - powiedziała sennie Wanda.<br>- Zbudź się