na możliwość zorganizowania ich działalności według zasad komercyjnych oraz na możliwość udzielenia im w pewnym zakresie samodzielności.<br>Istotną cechą ówczesnej polskiej komercjalizacji było rozróżnienie roli i własności majątku trwałego oraz obrotowego przedsiębiorstw. Natalia Gail w następujący sposób charakteryzuje zagadnienie majątku skomercjalizowanych przedsiębiorstw państwowych II Rzeczpospolitej: "Przedsiębiorstwo z chwilą utworzenia otrzymywało majątek nieruchomy i ruchomy ze Skarbu Państwa. Środki trwałe przyznawane były przedsiębiorstwu jedynie w zarząd i użytkowanie. Przyjęto zasadę, iż majątek nieruchomy - zarówno przyznawany przedsiębiorstwu przy jego utworzeniu, jak i nabyty przez przedsiębiorstwo w trakcie jego działalności - pozostawał własnością Skarbu Państwa. Dlatego też zbywanie majątku nieruchomego przez przedsiębiorstwo bądź zaciąganie zobowiązań obciążających