nięgo. Kilkanaście par oczu przeprowadziło ich ciekawie. Chudzielec poprowadził ich w głąb piekła. Wśród maszyn wyjących rozmaitymi głosami sterczała, niby budka sternika, oszklona kabina majstra. Majstrowi towarzyszył starzec o twarzy obwisłej jak morda wyżła. Był to jeden z braci Bergów, zwany "pierwszym". Popatrzył na chłopców i kiwnął głową, wobec czego majster chrząknął i puknął ołówkiem w rajzbret.<br>- Sylwek - zwrócił się do chłopca wyrośniętego z ubrania - tego... - wskazał na Jurka - daj Szymczykowi, a tego... - wskazał na Stacha - ojcu do tarczówki. Niech odbiera, a przedtem niech wyrzuci trociny.<br>Sylwek pozostawił ich własnemu przemysłowi zaraz za drzwiami majstrowej kabiny, ponieważ ktoś wrzasnął ze stolarni