Powoli dogadywali się wymieniając nazwiska znajomych<br>w Cięcinie i okolicznych miejscowościach. Okna na wszelki<br>wypadek zostały zasłonięte kocami.<br> Wojciuch nie zwlekał ze sprawami zasadniczymi. Chodziło<br>o to, by w domu Duszaka był punktem przerzutowy dla<br>emigrujących Polaków. Gospodarz przystał na propozycję,<br>I tak często przekraczał nielegalnie granicę, przynosząc ze<br>Słowacji mąkę, chleb, cukier i inne artykuły, których brak<br>dotkliwie dawał się odczuć w okupowanej Polsce.<br> Po dokładnym omówieniu zadania, ustaleniu hasła i<br>przeanalizowaniu wszystkich szczegółów konspiracyjnej<br>działalności Jan Wojciuch pożegnał świeżo pozyskanego przyjaciela.<br> Mimo nie przespanej nocy nie czuł się zmęczony. Może<br>sprawiło to kilka wypitych kieliszków, może rześki wiatr od