załamania krzywej reprezentującej położenie tych maksimów w pobliżu miejsc, w których gałąź słabego rezonansu przechodzi w gałąź echa. W danych eksperymentalnych załamania te nie będą oczywiście &lt;page nr= 68&gt; tak wyraźne ze względu na dużą szerokość tych maksimów, tym niemniej można je zauważyć na rys. 2, na którym krzyżykami zaznaczono punkty, w których maksima takie występują w eksperymentalnych krzywych całkowitego przekroju czynnego.<br>W ten sposób uległ rewizji długo utrzymujący się pogląd, że szerokie rezonanse gigantyczne, obserwowane w całkowitym przekroju czynnym dla neutronów<br>&lt;gap&gt;<br>stanowią bezpośrednią informację o znaczeniu jednocząstkowych ruchów reakcji jądrowych. Najbardziej bezpośrednią wskazówką występowania takich jednocząstkowych rezonansów pozostaje obecnie struktura funkcji mocy dla